Pannenkoekenplaets in Schimmert

Ik schrijf niet gauw een recensie. Ook niet na een slechte ervaring. In elk restaurant kan wel een keer iets misgaan. Maar in dit geval maak ik een uitzondering. Een pannenkoekenhuis. Mooie locatie, leuk terras, speelterrein voor kinderen tot 12 jaar en de zon schijnt volop. We nemen na het doorlopen van alle corona maatregelen plaats op het terras. Na wat onduidelijkheid en verontschuldigingen wordt de bestelling van onze drankje opgenomen. Deze worden geserveerd met de belofte ... ik kom zo terug voor de bestelling. Dit blijft uit. We proberen nog een paar keer contact te maken met de dames van de bediening, maar niemand reageert, oogcontact wordt zorgvuldig vermeden. Na drie kwartier loop ik toch maar naar de binnen om te vragen of we kunnen reserveren. Ook daar word ik de eerste paar minuten zorgvuldig ontweken. Niemand lijkt in de gaten te hebben dat er iemand aan de bar staat. Uiteindelijk toch. "We zitten al drie kwartier te wachten op het terras en we zouden graag willen bestellen." Een meneer achter mij staat op van zijn tafel. Hij blijk de eigenaar te zijn. Ik moet begrijpen dat er iets mis is gegaan vandaag in de keuken. En als het eenmaal misgaat dan loopt alles in het honderd probeert hij me uit te leggen. Ik geef aan dat ik dat begrijp, maar dat ik het prettig had gevonden als we daarover waren geïnformeerd. "Denkt u dat ik met een megafoon over het terras ga schreeuwen dat het binnen mis gaat." Nee meneer dat denk ik niet. Ik geef alleen aan dat ik het prettig had gevonden als iemand dit even was komen melden. De eigenaar blijft het nodig vinden om mij uit te leggen hoe moeilijk het allemaal is als het misgaat in de keuken. Ik geef nogmaals aan dat ik dat niet erg vind, dat ik alleen maar wilde aangeven dat ik het prettig had gevonden als we dat hadden geweten. De man blijft doorgaan, stelt geen vragen. Geeft geen ruimte als iets wil terug zeggen op zijn woordenvloed. Ik zeg: "Ok ... dan wachten we wel totdat we aan de beurt zijn." Ik draai me om, om naar buiten te lopen en dan hoor ik achter me ... 'Ga maar weg, domme k*t." Verbijsterd draak ik me om. Wat zegt u tegen mij? "Domme k*t ... verdwijn uit mijn lijf. Mijn zaak uit." Ik sta als aan de grond genageld. "Ik wil alleen maar pannenkoeken bestellen." "Niets mee te maken. Jij gaat hier niet eten. Mijn zaak uit." Het is duidelijk dat deze meneer niet voor rede vatbaar is. En ik heb geen zin in een scene. Dus ik stel voor dat ik de rekening voor de drankjes betaal en vertrek. Ook hier wil de eigenaar niets van weten. "Jouw geld spoel ik door het riool." En dat allemaal in een pannenkoekenhuis waar gezinnen met kinderen zitten te eten die alle scheldwoorden hebben kunnen mee horen. Een pannenkoekenhuis. Een vriendelijke veilige plek waar je graag met je minden naar toe wilt gaan. Maar niet in Schimmert/Oensel. Bespaar uw kinderen deze ervaring. Wij zijn uiteindelijk ergens anders beland. Een paar kilometer verderop. Een familiebedrijf waar ze al meer dan 100 jaar gastvrijheid hoog in het vaandel hebben staan. Geen pannenkoeken op de kaart, maar wat hebben we daar een fijne avond gehad.