Oud Sluis in Sluis

Onderwerp: de vervulling van een culinaire droomwens - 600 km visa versa Vorden-Oud Sluis

Bericht voor de meesterkok Sergio Herman

+++++++++++++++++++++++++++++++++++

Geachte heer Sergio!

Hieronder geef ik U een korte beschrijving van het culinaire avontuur dat mijn partner en ik gisteravond bij U mochten meemaken.

Hunkerend naar die grote culinaire belevenis komen wij rond 18:30 h enigszins uitgehongerd bij Uw optrekje aan alwaar wij met een lichte teleurstelling pas rond 19:00 uur worden binnen gelaten.Bijna een jaar lang hebben wij op dit culinaire “moment suprème” mogen wachten…eindelijk is het zover en is het ons gegund Uw Walhalla te mogen betreden.
De entree tot Uw heiligdom “ overtreft” onze reeds lang gekoesterde droom: via een nauwe pijpenla zonder daglicht bereiken wij de eetzaal alwaar een groot aantal minitafeltjes in rijen is uitgestald : ja, vrienden, collega-smulpaapjes, DAAR in die smalle bioscoopzaal DAAR gaat het gebeuren…!Let vooral niet op de schilderijloze wanden: we zijn hier van heinde en verre voor een ander soort kunst gekomen………Even een kleine aarzeling bij mijn partner: zou de tent nu zo slecht draaien dat er geen pecunia meer beschikbaar is om dit bioscoopzaaltje wat artistiek op te fleuren? Het oog wil immers ook wat. Hetgeen door de maag gaat is immers slechts een tijdelijke zij het goddelijke belevenis….

Na de lange reis (ruim 3 uur) snakken wij naar een mentale opkikker. De vertraagde komst van een vrouwelijke sommelière ontlokt een geeuw van verveling bij mijn partner. Ons minitafeltje in de loopgang van het voltallig ronddravende personeel, dat ons was toebedeeld verlaagt bepaald onze initiële feestvreugde.Aan dit tafeltje kan je echt de kont nog niet keren, zoals dat waar wij wonen in de Backcorner(Achterhoek) zo plastisch wordt verwoord.
Zijn we wel aan het goede adres ? vraag ik mijn partner. Is dit wel die ***Michelin??? Toegegeven, het ambachtelijk gebakken brood en de boter smaken overheerlijk. Eindelijk verschijnt de blonde schoonheid met de Rully 2005. Laten we bescheiden beginnen en het langzaam opbouwen is ons devies. De wijnkaart bestaat uit drie boekdelen waarop voor ons minitafeltje eigenlijk geen plaats is. ”Ach , laten we niet op elke escargot zout gaan leggen” hoor ik mijn partner opbeurend mompelen.

De show begint flink op gang te komen: amuses bij de vleet, het is een gedraaf van je welste.Hapje na hapje , onze ware eetlust wordt danig op de proef stellen. We zijn hier immers voor een à la carte festijn gekomen. Dat valt vies tegen…dat à la carte menu bestaat slechts uit een drietal gerechten…….waarvan twee voor uitsluitend 2 personen. De stemming wordt er bepaald niet beter op. Er verschijnt weer de zoveelste amuse nu van indonesische makelei verpakt in gebroken porcelein………Nadat dat porselein gebroken is heeft Sergio het nog een keer laten glazuren…..hoe verzin jet ‘t , lieve lezer. Sergio weet van gekkigheid niet meer waar hij het vandaan moet halen.Ik voel de rimpels in mijn voorhoofd groter en groter worden…..aha daar komt een joyeus geklede man in zwart zijden tenue ons een aantal mapjes met diverse menu’s presenteren…..helaas met de medeling dat wij het toch maar met ons mini-doorlooptafeltje zullen moeten doen……de zaal en de doorloopgangen zijn mudvol.

Tenslotte nadert al handen schuddend de culinaire grootmeester himself. Na enige krtische geluiden mijnerzijds zijn we het over één conclusie eens:” jullie kunnen beter hier weggaan” hoor ik Sergio zeggen……en zo wordt de daad bij het woord gevoegd, we vertrekken met het verzoek de rekening aan mijn juristen te sturen. Dat waren immers de colporteurs die ons hier naar toe hebben gelokt.Eindconclusie: aan mijn lijf geen Oud Sluis meer, een opgeblazen hyper commerciëel eetcircus.Typisch belgisch getint. Ik herinner mij nog al te goed Roger Soevereins en Marc Paasbrugghe, de fameuse voorgangers van deze Sergio.
Hans Melchers