Restaurant Paradijs in Beek en Donk

Gisteren, na een aantal jaren, weer eens gaan eten bij Japans restaurant Paradijs. Bij de voordeur al zag ik dat deze wel een likje verf kon gebruiken. Ook binnen bleken de tafeltjes van het voorste gedeelte vies, en slecht in de verf. Spinnewebben, een doorgezakte bank, vieze ramen. Allemaal een beetje onderkomen inboedel. Waar wij wilden plaats nemen, lag nat keukenpapier. Mijn partner zei nog:"O, heb je lekkage"? Nee hoor, zei het personeelslid, ik heb daar geknoeid. Het keukenpapier heeft er in ieder geval gelegen tot wij aan de tafel konden plaats nemen. De menukaart zag er smoezelig en oud uit. Toen we al even zaten, vroeg of ze onze jas kon aannemen. Vervolgens legde ze deze een tafeltje verder op een stoel. Even later nam de eigenaar ze op en legde ze weer een paar tafeltjes verder op de stoel. Nog geen 2 meter van de kapstok af. Toen wij gehaald werden om aan tafel te gaan, heb ik onze jassen maar even zelf opgehangen. De kimono's die we aan kregen herkende ik nog van een aantal jaren geleden. En het was te zien dat ze zo oud waren; verwassen en stuk. Het eten was heerlijk. Zonder meer. Ik kan niet anders zeggen.
Degene die ons bediende had vetvlekken in haar jurk. Het was ook duidelijk dat ze nooit opgeleid was als serveerster; niet altijd rechts de bordjes neerzetten of afhalen. Toen een groep mensen vertrokken was, ging ze alle sausjes bij elkaar staan kieperen in een bakje om zo de schaaltjes te kunnen stapelen. Ook de andere etenswaren werden in een bak gedaan en nog even met de hand aangedrukt om er alles in te krijgen. Op een zeker moment waren de andere mensen vertrokken en zaten wij met 2 personen op een hoekje nog te eten. Dat is natuurlijk al niet zo gezellig, maar dat is hen niet te verwijten. Wij waren gewoon wat later. Wat schetste onze verbazing. De serveerster ging al vast de andere stoelen 1 meter van de tafel af zetten om, als wij vertrokken waren, snel te kunnen gaan stofzuigen. Het viel me mee dat ze niet vast begon met stofzuigen. Wij wisten niet hoe snel we weg moesten komen. Bah, wat een vies, onprofessioneel "paradijs".