Restaurant Redemption in Moergestel

Ruim een half jaar geopend alweer. Het weer zat ditmaal mee dus lekker op de fiets richting Moergestel. De deur zwiepte open al voordat we de parkeerplaats op draaide, leuk hoor. We kregen ditmaal een tafel aan het raam net voor de bar, keurig met damast ingedekt. Als aperitief een witte wijn, een Sauvignon Blanc Prestigieux uit de Loire van het huis Drouet die prima bevalt. Hierbij worden doekjes uitgeserveerd om je handen te reinigen, grappig. Het eerste hapje ziet er zeer verzorgd uit. Een krokantje met stukjes zeesla en toefjes dashi mayonaise, heerlijk.
De tweede ronde met hapjes hebben een Caribische stijl. Bladerdeeghapje met gevogelte en pruimen. Gedroogde banaan met mousse van bakkeljauw. En een krokant bolletje kaas op een vork geprikt.
De eerste amuse is een crème van geitenkaas met walnoot, zoetzure biet en een gel van balsamico. Een mooie combinatie.
Ook nog een tweede amuse, in een cocktailglas. Een krokant gebakken kikkerbilletje op een bedje van sushirijst en bonenzalf.

Het broodgarnituur werd uitgeserveerd. Kleine brioches en wat opvalt was de grote korrel Himalaya zout waarbij een rasp uitgeserveerd werd. Leuk maar wel een beetje onhandig.

De eerste begeleider werd beknopt toegelicht. Een Portugese Vinho Verde van Dom Diogo, gemaakt van de Azal druif. Een lichte wijn met fruitig aroma en een elegante afdronk met op de tong een klein prikje. De koks kwamen zelf de gerechten inzetten, leuk. Een mooie presentatie van tartaar van gamba, gebakken mosselen, platte schijf van mossel en spinazie, zoetzure groentes en het geheel werd afgewerkt met een citrus vinaigrette. Een verfijnd gerecht met mooie smaken die prima combineren met de wijn, voor ons beide de topper van de middag.

De tweede begeleider komt wederom van het huis Drouet, ditmaal de rosé gemaakt van Grenache. Soepel met rood fruit. Uit de keuken een fleurige compositie van kraakverse groentes en een stukje gebakken dorade. De saus was met Antilliaanse receptuur bereid met de groentes op het bord. Mooie pure smaken waarbij de wijn keurig aansluit, prima.

We schakelen over op rood met een Ripasso Valpolicella 2011 van Monte Zovo. Rijk met tonen van rijpe kersen en een fruitige afdronk. Op het bord een mooi stuk langzaam gegaard buikspek op een bedje van dungesneden ui met erop kogeltjes van groene appel en staafjes van rabarber ernaast een zalf van rode biet. Het spek was keurig gegaard maar was op sommige plaatsen al ietsje droog. De fruitige accenten van de appel en rabarber zorgden voor een mooie aansluiting met de wijn.

Voor het hoofdgerecht was een Spaanse Ribera del Duero geselecteerd, de Tramuz 2012 van Trus Krel. Een robijnrode kleur met paarse gloed met in het aroma een mooie vanille toets. De zoon van de patron mocht ook even helpen met inzetten van de saus, leuk. Op het bord een keurige compositie van getrancheerde ovengegaarde eendenborst met structuren van mais, gebakken polenta en een saus van vijf kruiden. De eend was mooi van kleur maar de structuur was niet overal even mals. De saus was er heerlijk bij. De popcorn was een beetje taai geworden, jammer. De wijn was een heerlijke begeleider.

Als overgang nog een pre dessert in een whisky glas, afgeleid van de mojito. Als basis een pannacotta met hierop een mix van munt rum en hint van limoen afgewerkt met een crumble. Een smakelijk hapje.

Weer terug naar de Loire voor de dessertwijn. Coteaux du Layon, Prestige du Plessis 2011 van des Quarres. Een mild zoete complexe wijn met fijne honingtoets. Uit de keuken wederom een mooie presentatie van een citrus dessert. Een cakeje van limoncello, streepjes van lemon curd, toefjes gel van limoen, hazelnoot, crunch en quenelle vanille-ijs. Heerlijke frisse smaken. De match met de wijn vond ik iets minder, daar deze te weinig zuren had.
Als afsluiter nog een krachtige espresso met viertal lekkere friandises.

Bediening was op een hele leuke en gezellige wijze. Het werk was keurig opgedeeld. Een jonge dame zette het bestek in met witte handschoentjes en ze haalde de borden uit. Myriam presenteerde de wijnen en zorgde voor entertainment. De mannen uit de keuken zette de borden in en gaven een duidelijke gedetailleerde uitleg.
Prijs kwaliteitsverhouding is zeer goed, restaurantweekmenu 22,50, de extra gangen 7,50 en begeleidende wijnen 6,50.
We hebben genoten van deze uitgebreide lunch met mooie gerechten begeleid met fijne wijnen uit klassieke gebieden. Hoewel we de enige tafel waren deze middag was het toch erg gezellig met een huislijke sfeer.

Net een maand open en dit werd gevierd met een aantrekkelijke aanbieding. Een vijfgangenmenu all-in voor slechts 50,-. De nieuwe eigenaars (chef Vladimir Gijsbertha en maître Myriam Sillië) hebben de afgelopen jaren gewerkt bij mijn favorieten (Auberge du Bonheur en Prikkelz) waardoor ik wel nieuwsgierig was. Dus maar snel geboekt.
Het weer was goed maar de vooruitzichten voor de avond waren regen dus de auto was de beste oplossing. Bij aankomst waren er bij de ingang en op de parkeerplaats vuurkorven aangestoken, leuk. We werden door Myriam begeleid naar een tafel aan het raam in de opkamer, de enige tafel die hier voor gasten is ingedekt. Vanaf hier heb je uitzicht over beide zijden van het restaurant, top. De cava lag reeds in de ijskoeler die op de andere tafel in de opkamer stond, een brut van Codorníu Herència 1551, die goed bevalt. We starten met een klein hapje, pannacotta van piccalilly met een rolletje parmaham, een mooie combinatie. Hierna op een keurig plankje plakjes vers gesneden Ibérico ham die drie jaar is gerijpt. Erg lekker, vooral ook de uitwerking op de cava, die hier prima bij aansluit.
Het derde hapje is een cakeje met zwarte olijf, toefje mayonaise en krokante ui, tevreden weer.

De eerste amuse wordt door de chef zelf uitgeserveerd. In een cocktailglas een bloemkoolmousse met hierop een rolletje gerookte zalm en plakjes groene in het zuur gemarineerde asperges.
De tweede amuse was met plakjes rookvlees, kruimels feta kaas, blokjes galiameloen en afgewerkt met lavas. Een mooie combinatie maar er had naar mijn mening iets meer meloen bij gemogen.

Het broodgarnituur werd uitgeserveerd. In een zwart doosje vier zuurdesembroodjes met hierbij, als special, Perle Noire uit Hawaï, het geboorteland van Myriam, leuk

De eerste begeleider is een Portugese, een Vinho Branco 2012 van Serras de Azeitão. Een uitbundig aroma met tonen van lentebloesem en een stevige body. Hierbij een plakje tonijn dat aan beide zijden was gegaard en van binnen nog lekker sappig was. Erbij kogeltjes van appel die in de soja waren gemarineerd, gel van appel, kogeltjes en rolletjes komkommer en afgewerkt met oester cressjes. Ik vond het knap gemaakt dat de tonijn aan de buitenzijde over een heel dun laagje reeds droog was en aan de binnenzijde nog rauw leek. De smaak is subtiel, de appel met soja paste er prima bij. De wijn was met zijn aroma een fijne ondersteuner.

De tweede begeleider was een Riesling 2012 uit de Alsace van Frey Sohler, een soepele riesling met een tikkeltje kruidigheid. Op het bord een verfijnd gerechtje met gebakken schol, crème van pastinaak, fijne brunoise van papaja, twee blaadjes van een spruit, flinterdunne radijs en een romige vissaus. Keurige bereidingen, de papaja is opvallend in deze combinatie, deze zorgde voor de koppeling met de wijn, mooi.

De derde gang is in tweeën verdeeld. Dit kwam omdat Myriam er nog niet uit was welke wijn nu het beste bij het gerecht paste. Hierdoor kregen we hetzelfde gerecht twee maal maar met een verschillende wijn, leuk.
De eerste was een Grand Ardeche chardonnay 2011 van het gerenommeerde huis Louis Latour. Mooi aroma met vanille en toast en vol in de mond, heerlijk. Mijn keuze leek al gemaakt. Uit de keuken krokant gebakken zwezerik in een dun jasje met zalf, schijfje, pitjes en gegaarde blokjes van pompoen en aan tafel overgoten met een vanille vinaigrette. Een redelijk eenvoudige maar goede combinatie. De vanille in de vinaigrette werd door de wijn versterkt, erg lekker.
De tweede wijn was een Rosso di Montalcinno 2011 van Quercecchio, een heerlijk zacht aroma met vanille toets, in de mond boordevol rood fruit en een fluweel zachte afdronk, erg lekker. De tweede bereiding was bijna identiek, allen de zalf van pompoen ontbrak. Ditmaal werden door de wijn de zuren van de vinaigrette versterkt, grappig. Ook deze wijn combineerde prima bij het gerecht maar mijn persoonlijke voorkeur was toch de chardonnay, deze laat het gerecht net iets meer tot zijn recht komen.

Voor het hoofdgerecht was een Ripasso della Valpolicella 2009 Il Vegro geselecteerd, krachtig aroma met tonen van rood fruit en hint van krenten, stevig in de mond. Deze had misschien iets eerder geopend en in karaf overgeschonken moeten worden om hem wat zachter te maken. Uit de keuken rouleau van kwartel, gebakken polenta, toefjes crème van pistache, schijfjes en cilinders van biet, sinaasappelpartje, in het zuur gemarineerde witte bundelzwam en een krachtige jus. De rouleau was keurig rond en leek op een worst. Bij de kwartel was pistache en sinaasappel toegevoegd en vooral de sinaasappel was goed te proeven. De wijn was krachtig maar combineerde goed, een goede ronde weer.

Voor de overgang naar het dessert nog een pré dessert. Een keurige uitvoering van crème brulee met hierop een quenelle sorbetijs van rood fruit op een bedje van koekkruim. Bekende maar lekkere smaakjes.

De dessertwijn is een klassieke Monbazillac 2009 van Chateaux Vari, een niet te zoete wijn met in het aroma tonen van exotisch fruit. Hierbij een mooie presentatie van bereidingen van granny smith appels, compote, sorbet, gel en puur met ernaast toefjes gebrande ongebakken merengue, koekkruim en hartige bladerdeegschijfjes. Helemaal tevreden weer met deze mooie pure smaakjes die goed combineren en waarbij de wijn goed aansluit.

Als afsluiter een voor mij iets minder lekkere espresso (robusta?) met een drietal lekkere friandises waarvan ik de chocolade bonbon het lekkers vond.

Bediening is goed geregeld maar wel onderbezet. Myriam had slechts een vriendelijke jonge man (Jonathan) die zijn debuut maakte als ondersteuning. De keukenbrigade moest bijspringen met uitserveren waardoor het allemaal iets minder vlot doorstroomde. Wel leuk dat de chef regelmatig aan tafel kwam. Het was een uitverkocht huis en hierdoor gezellig waardoor de tijd relatief snel voorbij vloog. We hebben van zes tot twaalf genoten van de gastvrijheid, keukenprestaties en mooie wijnen. De signatuur van de vorige chef (Dirk Zwerts Prikkelz) is nog duidelijk in de gerechten aanwezig. Verfijnd met oog voor detail en niet complex met ingrediënten. Ik ben benieuwd hoe deze jonge chef zich gaat ontwikkelen. Moergestel blijft in het bezit van een culinair restaurant.