Il Delicato da Nino in Alphen aan den Rijn

De tweede keer in Il Delicato. En da's niet mijn schuld...
Al vaker wilde ik na de eerste keer opnieuw reserveren, maar steeds was ik te laat: alles vol. Dat zou een reden kunnen zijn om hier maar te schrijven dat je niet naar Il Delicato moet gaan. Maar dan doe ik veel mensen te kort. En dat geldt vooral ook voor de bediening: geen obligate praatjes maar echte passie waar uit de zin in het verwennen spreekt. Dit zijn geen 'lieve meisjes die eten neerzetten'. Dit is bediening met aandacht en passie ondanks de (gezellige) drukte.

En dan het eten. Wij waren er tijdens de Italiaanse DinerDagen. En dan kan het niet missen: die beginnen, na de prosecco, met een schandalig lekkere proeverij van seizoensgerechtjes. Zó'n klein kopje pompoensoep, dát is echt! en dan zo'n toastje met weet-ik-wat-voor ham: 't is goed dat ik het niet weet want ik zou het iedere keer weer bestellen. En de rest: ga maar proberen, er lagen nog vier voorgerechtjes bij. De primo was voor mij de topper: verse pasta, gevuld met ricotta, en met walnoten en kaas: echt hemels, wat een passie en verfijning! Het hoofdgerecht bestond uit de voortreffelijke wildzwijnsmedaillons, dit keer ook met wildzwijnrack. Hoe krijgen ze het zo precies op smaak, zo zacht. En dan het desert! Zouden ze geweten hebben dat ik gek ben op witte chocola? Wel, dit was de overtreffende trap: Witte chocolade truffelijs, gevuld met koffie ijs en een likeur.

Wat een heerlijke avond. Ik heb volgens mij nog nooit allemaal tienen gegeven, want 10 staat voor perfect. Nou, dát was het. Vandaar...