De Beren in Tilburg

Eens in de zoveel tijd ga ik naar de bioscoop. Doorgaans ga ik naar Cinecitta in Tilburg; maar deze bioscoop is nu al een aantal maanden gesloten voor een grondige verbouwing. Dus ben ik vandaag, maandag 17 december 2012, samen met mijn broer en m’n moeder naar de Euroscoop gegaan, eveneens in Tilburg. De Euroscoop is een gigantische bioscoop met twaalf grote zalen. Wij hebben het eerste deel van The Hobbit gekeken. Nadat de film was afgelopen besloten we de maaltijd te gebruiken bij het aansluitende eetcafé Bommel Beer. Op maandagen bieden zij onbeperkt spare ribs eten voor € 10,-

Al direct toen we het eetcafé binnenliepen viel me op dat het personeel vooral veel met elkaar bezig is en weinig met de klant. Niemand was paraat om ons te ontvangen, na even wachten werden wij pas opgemerkt door het personeel en kwam een jongeman ons verwelkomen. Hij deed dit op een erg onprettige, haast geringschattende manier, alsof we alle drie seniele bejaarden waren. We werden op een manier aangesproken zoals mijn dementerende grootmoeder ook nogal eens wordt aangesproken. Hiermee was de toon gezet; ik mag de jongeman niet. We werden naar onze tafel gedirigeerd en deze bleek nog niet te zijn schoongemaakt. De tafel was nog niet afgedaan, maar al snel werd ergens een vochtige vaatdoek tevoorschijn getoverd en daarmee werd de tafel afgenomen. Terwijl het tafelblad nog vochtig was en ik stilletjes mijmerde over de hygiënische meerwaarde van het vochtig afnemen met een vaatdoek, werden hier de papieren placemats opgelegd die tegelijkertijd fungeren als menukaart. Hierna kregen we even de tijd om ons te verdiepen in het menu, maar wij hadden reeds onze keuze kenbaar gemaakt aan het ietwat gladde mannetje dat ons behandelde alsof we kinds zijn.

De serveersters, stuk voor stuk jonge meiden en waarschijnlijk studentes, dartelden wat rond, zij hingen als een zwerm nachtvlinders bij een campinglamp rondom de bestelcomputer. De meisjes waren duidelijk geïnstrueerd om frequent te vragen of je nog iets te drinken wilde hebben. Immers in dit eetcafé gaat ook de regel op: ‘De klant eet je arm, maar drinkt je rijk.’ Maar daarmee hield de service eigenlijk ook wel een beetje op. Initiatief tonen zit er totaal niet in bij de meiden! Zo krijg je uiteindelijk na redelijk lang wachten toch je spare ribs op een dikke kunststof snijplank geserveerd maar denkt het personeel niet aan een schaal waar je de afgekloven ribbetjes in kunt deponeren. Je krijgt één servet, terwijl men spare ribs eet met de handen! Een schaaltje warm water met daarin een schijf citroen om de vingers te ontvetten zou geen overbodige luxe zijn, maar zo’n eenvoudige extra service hoef je bij Bommel Beer niet te verwachten. Het betreft onbeperkt spare ribs eten, maar telkens krijg je slechts een halve rib. Alvorens je weer je volgende rib krijgt ben je al snel een kwartier verder. Wij hebben een aantal keren meerdere minuten zitten wachten alvorens we überhaupt onze volgende rib konden bestellen, die dan ongeveer een goede zes tot tien minuten later bij je werd gebracht. Zo verging mij het plezier en de zin van het ‘onbeperkt’ spare ribs eten. In andere eetcafés was dat veel beter geregeld en was de bediening initiatiefrijker.

De laatste ribben die wij aten waren ook pas echt goed warm, de eerste waren lauw, die hadden duidelijk wat langer in de keuken liggen wachten totdat ze werden opgediend. Waarschijnlijk doordat het personeel vooral druk in de weer is met elkaar. Later, na 20:00, was een flink deel van het personeel naar huis gegaan werd de service nog minder maar om één of andere reden waren de ribben toen wel beter verwarmd. Het eten heeft me redelijk tot goed gesmaakt. Maar de bediening is werkelijk van een abominabel niveau! De Bommel Beer heeft duidelijk behoefte aan een bedrijfsleider die zijn personeel actief en gemotiveerd houdt, een leidinggevende met ervaring en hart voor de horeca. Iemand die de klant service wil bieden en hem in de watten wil leggen, dit wordt de klant immers ook beloofd in het tekstje op die papieren placemat. Nu loopt er enkel jong grut rond die het allemaal wel gescheten vinden. Maar wellicht is het ook mijn fout om op een maandagavond naar een eetcafé als Bommel Beer te willen gaan, wat verwacht je nu eenmaal op zo’n dag waarop haast elke student met een kater en een fikse dosis tegenzin weer aan de slag gaat om het geld voor zijn studie bij elkaar te verdienen?

Na deze ervaring wil ik de Bommel Beer in Tilburg enkel nog afraden voor hen die van plan zijn om hier nog eens te gaan eten. Houd je geld in je zak en ga in het centrum van Tilburg voor een paar euro meer lekkerder eten met meer en betere service.