De Jonge Dikkert in Amstelveen

Het was Rising Stars of zoiets, een initiatief wat ik volkomen overdreven vond en ook onnodig en ik was ook helemaal niet van plan om zelfs maar te kijken of er nog een restaurant tussen zat wat ik misschien toch wel wilde bezoeken, maar het vlees is zwak en ik bedacht me op een vrijdag dat ik helemaal geen zin had om voor de zaterdag weer eens uitgebreid te koken, maar wel erg veel trek had in lekker eten. Overleg met de mannen leverde op dat ik toch even ging kijken en jawel, De Jonge Dikkert had nog wel een tafel voor vier. Nu stond De Jonge Dikkert niet heel hoog op mijn lijstje, maar het is wel een restaurant waar ik ooit een keer wilde eten, dus dat kwam eigenlijk best mooi uit.
De aanrijroute verliep soepel, het parkeren ook, jammer alleen dat je helemaal om de mooi verlichte molen moet lopen voordat je bij de entree bent. Een nette ontvangst in het redelijk opgezette restaurant. Zoals ik had gevraagd kregen we een ronde tafel. Weliswaar midden in het restaurant en in de looproute van het personeel, waardoor twee mannen aan tafel van plaats wisselden, want op een plek bewoog de vloer de hele tijd wat als storend werd ervaren en wat ik me kan voorstellen ook. Een glaasje champagne om mee te beginnen natuurlijk. Niet aan tafel ingeschonken, wat ik altijd jammer vind. Wel van Moët&Chandon volgens de vriendelijke bediening. In ieder geval gewoon lekker.
Erbij een amuse. In een glaasje een mousse van geitenkaas met bleekselderij en compote van vijgen. Lekker, maar wel een tikkie zwaar. De geitenkaas was gelukkig nog goed te proeven, dat vond ik prettig. Het Rising Starsmenu stond op tafel en per gang was een wijn geselecteerd en we besloten dat maar eens te doen. Ik wilde wel graag even de wijnkaart inzien, wat geen enkel punt was. Een mooie, maar prijzige kaart vond ik het, dus het arrangement was wat mij betreft prima. Water, bruisend en plat, kwam. Zo ook brood, boter, olie en peper en zout en de eerste wijn werd ingeschonken. Een Chardonnay Organic Barossa Valley, Angove 2011. Een prettige, niet te vette chardonnay die me uitstekend beviel.
Erbij het voorgerecht. Zwaardvis gegrilleerd en rauw met laoscrème, sesamcrumble en soja-sesamvinaigrette. Een nogal bleek bord was het, maar de zeer kort gegrilde zwaardvis was heerlijk, zo ook de tartaar ervan. Leuk vond ik dat de laoscrème in de vorm van een schelpje erbij lag en dat er wat zoetzure komkommer bij zat was een feestje. De soja-sesamvinaigrette vond ik ook erg aangenaam. Kortom: een fijn gerecht. De tweede wijn, een Vermentino, Toscane, Antinori 2010, kon me wat minder bekoren. Ik ben sowieso niet heel kapot van de veel te dure Antinoriwijnen.
Het gerechtje erbij, huidgebakken snoekbaars met aardpeer, duxelle, mosselen en basilicumolie, vond ik wel erg lekker. De snoekbaars was perfect gebakken, de duxelle was mooi hoog op smaak, de mosseltjes waren heerlijk en de aardpeer die in de vorm van chips en aan tafel bijgeschonken crème verscheen was een fijne toevoeging. Weer een gerecht waar ik tevreden over was. De drie heren wilden graag het extra gerechtje wat op het menukaartje werd aangegeven, ik liever niet gezien de porties. Zij dronken daarbij een glaasje Pinotage, Robertson, Viljoensdrift 2011 die hen beviel, ik dronk voor de gezelligheid nog een glaasje van de Organic Chardonnay.
Het extra gerechtje bestond uit gebraiseerde varkenswang met gezouten pinda’s, rettich zoetzuur en jus van koriander. Ik kan niet anders dan concluderen dat ze het alledrie erg lekker vonden, de borden gingen geheel leeg en de varkenswang was bijna net zo lekker als die ik thuis maak, wat een groot compliment is, want daar zijn ze helemaal dol op. Wederom een goed gerecht dus.
Een tussenamuse verscheen. In een glaasje een tartaar met mediterrane groenten en kruiden en pijnboompitten. Heerlijk fris en erg lekker vond ik het. En gewoon ook heel leuk, zo’n aardig klein hapje tussendoor. Bij het hoofdgerecht schonk men een glas Matsu, Tempranillo, Rioja 2011 en ook die beviel me, een typische Rioja en daar hou ik van.
Erbij het hoofdgerecht, gebraden hertenbout met atjar van rode kool, krokante kruidkoek en jus van gerookte knolselderij. Een flinke portie vlees kregen we, helaas aan de koude kant, maar wel prima van cuisson. Flink wat aardappelmousseline ook, diverse groentjes, wat aardappeltjes, lekkere jus en ik was tevreden. De krokante kruidkoek heb ik niet gezien, maar dat vond ik eerlijk gezegd niet zo erg. Het was goed zo.
Een dessertamuse verscheen. In een potje een crème van Irish Coffee. Heerlijk! En wederom zeer attent. Bij het dessert kwam een glaasje Primitivo Dolce, Cignomoro 2011 en die vond ik wel aardig.
Het dessert bestond uit een taartje van pure chocolade met Doyenne de Comice, stroop van rode wijn en rode wijn-roomijs. Eerlijk gezegd een nogal matig dessert. Het chocoladetaartje was zurig, met de peer was niets gedaan en het ijs van de rode wijn had ernstig weinig smaak. Jammer.
Bij de espresso en thee kwam nog een vriendelijk plateautje met zoetigheden en na het betalen van de rekening verlieten we De Jonge Dikkert. Leuk om er een keertje gegeten te hebben!