Athene in Maastricht

Omdat ik alleen was, werd ik aan een achteraf-tafeltje gezet. Kennelijk vinden ze daar bij Athene alleenstaanden geen reclame voor de zaak. Op zich was dat nog daar aan toe. Wat ik erg vervelend vond, was dat mensen aan een tafeltje links naast me, kennelijk bevriend waren met mensen die rechts naast me zaten, op een niveau hoger, over mij heen dingen doorgaven (plantjes van de ene naar de andere tafel, een vrouw leunde over mijn tafel heen om met die andere gasten te praten. Onnodig en onbeschoft. Maar kennelijk mochten zij dat omdat die vrouw familie was van Roxanne (die overigens wel aardig was).

Het eten: de dagschotel was prima te eten, alleen niet compleet. Toen ik daar iets van zei, kreeg ik een bot antwoord, namelijk dat ik gewoon gekregen had wat op het schoolbord stond. Naderhand bleek dat dus zeker niet zo te zijn, maar toen stond ik al buiten.

Als ze me hier nog eens willen zien, dienen ze wat vriendelijker naar hun gasten te zijn, te geven wat die besteld hebben, en ook alleenstaanden als gast te beschouwen. Lompe boel, daar.