Wollerich in Sint-Oedenrode

Hapjes proeverij wild/wijn.
Na de eerste proeverij in september waren afgelopen donderdag de verwachtingen hooggespannen of het niveau doorgezet zou worden op deze avond. Hier kan geen twijfel over bestaan, ook deze keer was de proeverij weer op een hoog niveau.
Ook nu werden we weer warm welkom geheten door het team van restaurant Wollerich.
Al enkele dagen van tevoren hadden we via email gelezen dat gastspreker Eric Swinkels, oud olympisch kampioen kleiduiven schieten, een lezing zou houden over wild.
Tijdens de ontvangst van de gasten werden we getrakteerd op een cabernet franc uit Saumur (Loire), op het etiket las je : Habit Pourpre, een cuvee de la Chevalier.
Voor mij een onbekende wijn die blijkbaar vaak als blend gebruikt wordt met andere wijnen. Een wijn van lichte kleur, mooi fris om mee te beginnen, een beetje prikkelend en smakend naar donker fruit.
Ook nu werden we in de ontvangstruimte weer verwend met enkele amuses:
de 1e was een bekende van de vorige keer, een warm bamihapje met truffel en truffelmayonaise. Een welkome start want we waren allemaal met een gure kou binnen gekomen.
Als 2e een een mengsel van zuurkool, aardappel, rookworst en kalfssucade, welke op het bord er niet zo mooi uitzag, maar de lekkere volle smaak vergoedde veel.
Bij de derde amuse toonde de kok al zijn ideeën van zijn culinaire kwaliteiten. De combinatie van roomkaas met grapefruit was lekker zacht en fris en de walnoot met olijf en andere smakelijk toefjes maakte het tot een mooi eind van de eerste ronde.
Hierna werden we door Bregje Visscher, de ons nu al bekende vinologe uitgenodigd in de voorkamer waar men dit keer de tafels in een andere vorm had gezet aangezien er meer gasten waren.
Eric Swinkels werd voorgesteld en deze begon met een gepassioneerde lezing over wild. Wederom een lezing waar je waar kreeg voor je geld. Mijnheer Swinkels is natuurlijk een autoriteit op dat gebied gezien zijn kennis met betrekking tot wapens, munitie en wildbeheer. We kregen een bevlogen lezing over het klein en groot wild en een applaus was daarna zijn deel.
Bregje gaf ons ook ditmaal een reukvermogen test met 5 geurflesjes wat wederom niet makkelijk was maar aan onze tafel had een van de tafelgenoten er toch 4 goed, chapeau.
Hierna begon de wijnproeverij met de daarbij behorende hapjes. De tafels waren wederom mooi gedekt met daarbij de nodige glazen en een bakje om de overtollige wijn in te doen na het proeven (deze bleven vrij leeg).
Als 1e wijn een Chenin blanc uit Zuid Afrika: Rijks, Touch of Oak uit 2009. Een wijn licht geel van kleur met lekker zuren en smaak van ananas en abrikoos en een mooie lange nasmaak. Ik vond dit zelf een lekkere wijn met een lichte houtachtige geur.
De 2e wijn was een chardonnay uit Chili: ook licht geel en de geur was niet sterk genoeg voor een juiste omschrijving, daarnaast had de wijn wat smaak van citroen. Wel een frisse wijn die goed smaakte bij het later omschreven zoet van de wildgerechten.
Als 3e wijn een cuvee van de Syrah en Grenache druif van het Chateau de Nages, costieres de Nimes uit 2009. Mooi helder rood met licht kruiden. Ik vond deze na de eerste 2 wijnen wrang en stroef (meerdere aan mijn tafel) maar toen we de gerechten er bij kregen was die combinatie met wild (duif) ineens prima.
Toen werden de eerste hapjes geserveerd: Een mooi stukje houtduif met een dressing van vijgen, kastanje, pompoen en wat fruit. Heerlijk, vooral de duif was een prachtig stukje vlees , mooi mals en smaakte prima bij de derde wijn. De 2e wijn was lekker bij het zoet maar voor mij was de chenin blanc een wijn voor het gehele plaatje.
Hierna de 4e wijn; een Zinfandel (nooit van gehoord), van McManis uit California uit 2009. Een mooie donker robijnrode wijn, heel fruitig en zacht. Een heerlijk wijn met een prima lange afdronk.
Als 5e een Shotfire Ridge (?) uit de Barossa Vallei in Australie, een cuvee van maar liefst 6 druivensoorten en inderdaad een van de druiven waar men mee mixte was de eerder omschreven cabernet franc. Een mooie volle rode wijn, licht kruidig van smaak met een geurrandje van vanille en hout. Ook deze had een fijne lange afdronk.
Als 6e een Malbec, voor mij een favoriete druif, een donkerrode kleur met in dit geval een heerlijke houtgeur en behoorlijk kruidig van het wijnhuis Bodega y Cavas de Weinert (2005). De afdronk was zurig met veel tannines en daardoor niet fijn en niet mijn wijn.
De volgende drie wildgerechten werden bij de wijnen geplaatst:
Een mooi stukje reeënpeper, een stukje hazenrug in een heerlijke saus van sjalotjes en stukjes Patrijs in een mosterd-basilicumsaus. Stuk voor stuk heerlijke stukjes vlees die voor mij absoluut pasten bij de Zinfandel.
Daarna gingen we over op zoet:
Als 7e een Moscatel late harvest uit Chili van 2010, gemaakt door Vina Vistamar. Een flink gele kleur, ruikend naar karamel. Het was een zoete wijn die prima paste bij de kazen, niet te stroperig.
Als laatste een Sherry van Pedro Ximenez (Cardenal Cisneros) uit Jerez Andalusie Spanje, mij zeer bekend, donkerrood van kleur met smaken van vijgen en toffee. Een heerlijke vol zoete lange afdronk. Ikzelf heb de Nectar.
Ook deze paste weer goed bij de kazen die dus geserveerd werden: een brie-achtige zacht kaasje uit Frankrijk, niet sterk van smaak, een blauwschimmel uit Spanje (Cabrales), een prima sterke smaak en daarnaast een geitenkaas uit Normandië.
Ik ben al weer nieuwsgierig naar de proeverij van Spaanse wijnen op 10 november en port op 15 december en dan nog de optie van bubbeltjeswijnen.
De omschrijvingen zijn grotendeels gebaseerd op mijn smaken en geuren en niet heiligmakend.
Team Wollerich, weer bedankt voor een fijne avondvullende ontmoeting.