Hokkaido in Huizen

Hokkaido ligt een beetje weggemoffeld in een hoekje van de Wedekuil – het plein aan de Zomerkade in Huizen. Parkeren is geen probleem: gratis en ruim parkeergelegenheid in de directe omgeving.
Al een paar keer hadden we toch maar niet besloten om het Japanse avontuur eens aan te gaan, maar nu dan voor het eerst daadwerkelijk eens binnengestapt.
Het restaurant is qua oppervlakte niet al te groot, maar biedt toch ruim plek voor de kleine vierkante tafeltjes die op verzoek aan elkaar worden geschoven als de dis dat vereist.
We worden allervriendelijkst ontvangen door een van oor tot oor glimlachende dame die echter de Nederlandse taal niet echt bijster machtig is. Maar met wat knikken, wijzen en gebaren komen we er toch wel uit qua bediening.
Prima flesje rode huiswijn. Dat heb ik echt wel vaker minder dan beter gehad. De amuse bestaat uit een schaaltje ingemaakte groentesnippers. Zelfs lekker voor een carnivoor als ik.
Maar ook wordt meteen het eerste probleem blootgelegd: eten met stokjes is een techniek die lang niet iedereen machtig is. Persoonlijk vind ik het wel grappig om er even mee te prutsen, maar om je complete maaltijd naar binnen te moeten stuntelen gaat me dan net iets te ver. Daarbij heb ik een aandoening aan mijn handen die het werken met de stokjes onmogelijk maakt. De mannelijke helft van de bediening komt dan ook in eerste instantie met twee stokjes met een elastiekje ertussen aanzetten, maar als ik hem in mijn beste Japans duidelijk heb gemaakt dat ook dat geen oplossing is levert hij me een lepel en een vork – géén mes…
De kaart is eenvoudig en erg gevarieerd. Je kunt zelf het menu samenstellen op een tapas achtige wijze, maar je kunt ook gaan voor de complete schotels, waarbij ook de keuze tussen vlees en vis gemaakt kan worden.
We gaan vooraf voor de Yakitori en de Hireniku: twee stokje saté zoals je saté nog nooit geproefd hebt – als je tenminste nooit bij een Japanner hebt gegeten. In één woord verrukkelijk! -stiekem met de vingers door het bordje om nog wat van de zalige saus te bemachtigen…
Dan het hoofdgerecht. Voor mij Usuyaki (rolletjes dunne entrecote gevuld met lente ui, gebakken in soja- en knoflookboter en teriyaki saus) en voor mijn vrouw de Tongu (gebakken tongfilet in soja- en knoflookboter met paprikasaus. Ook weer een zaligheid. Maar er wordt niet veel aan side-gerechten aangeboden: rijst, bami o.i.d. Ik kan me ook niet echt herinneren dat ik dat op de kaart ben tegengekomen. Maar wellicht slaan de ervaren Japan-genieters zich nu olp de knieën van het lachen om zoveel onbenul en is het puur mijn gebrek aan ervaring. We hebben in ieder geval toch nog een wat onbevredigd gevoel na het hoofdgerecht en besluiten nog maar een rondje Hireniku te doen.
Na een lekker potje thee en een lekker Braziel coffee gaan we tevreden huiswaarts in de vaste overtuiging dat Hokkaido ons niet voor het laatst heeft zien aanschuiven…