Stéphane Aerts

Afgelopen zaterdagavond werd ik volledig van mijn sokken geblazen door een 14-gangenmenu bij Restaurant Ember. Wat de chef en zijn brigade hier neerzetten, overstijgt de klassieke fine dining en raakt aan iets wat ik enkel kan omschrijven als culinaire poëzie.

Elke gang was een ontdekkingstocht – een zorgvuldig gecomponeerde balans tussen smaak, textuur en presentatie. Het gerecht "Spitskool – Paddenstoel" bracht me terug naar diepe, aardse tonen die me deden denken aan Massimo Bottura’s iconische Boswandeling, maar dan subtieler. Een gerecht dat niet alleen smaakt, maar ook vertelt.

De langoustine was een ander hoogtepunt: zó perfect bereid dat ik me even terug waande in Kopenhagen, bij Noma. De transparante zoetheid omhuld door een “appel-komkommer-romeinse sla à la nori-vel” – dit was geen gerecht, dit was een herinnering in wording.

De drankpairings, zowel alcoholisch als non-alcoholisch, waren subliem gekozen en tilden elk gerecht naar een hoger niveau. De niet-alcoholische opties waren geen vruchtensappen of siropen, maar volwaardige creaties die het vakmanschap van het huis onderstrepen.

Wat deze avond extra bijzonder maakte, was de bediening: attent, warm, maar nooit opdringerig.

Restaurant Ember is geen plek waar je simpelweg gaat eten. Het is een bestemming. Een ervaring. Een verhaal dat je proeft, voelt en meedraagt. Met vuur. En soms rook. Altijd met precisie gedoseerd.