p.fijten

Het is altijd prettig als je verwachtingen worden overtroffen. Gisteren was de verjaardag van mijn zoon. Zijn 19e. Meestal gaan we dan met zijn allen uit eten en de afgelopen jaren mocht hij dan bepalen waar. Zijn voorkeur gaat dan uit naar de cuisine Américaine. Ribs, hot dogs, burgers, fries, taco’s, dat spul. Niet direct Michelin gids materiaal. Dat geeft niet. Het is wel altijd eerlijk eten. What you see is what you get. Dat is wel eens verfrissend. Het is wel eens leuk om na afloop geen idee te hebben wat je hebt gegeten maar het kan ook oncomfortabel zijn zeker als je met honger naar huis gaat. No such thing bij Fred and Harry.

We begonnen met chickenwings. Daar mocht je een sausje bij nemen en dat deed ik ook. Een Spicy BBQ. Goeie combi maar al etende bleek het vlees zo goed gekruid dat de saus domweg niet nodig was. Dat zelfde gold later bij de kalf spareribs. Mals vlees met een beetje vet en zo lekker gekruid dat je echt geen saus nodig hebt. Die kan je dan wel gebruiken voor de goudbruine frieten.
Omdat de porties zo ruim zijn heb ik ook mogen proeven van de Phily Cheesesteak. Vooraf leek me de combi van ribeye en kaas niet heel erg geslaagd. Dat had ik dus goed mis. Mijn disgenoot kon slechts 20 van de 30 centimeter die het “broodje” groot is aan. Ik heb minimaal de helft van de resterende 10 centimeter voor mijn rekening genomen en nu nog spijt dat ik de rest heb laten staan.
Buikje was vol.

Qua ambience kan ik zeggen dat het er echt overtuigend Amerikaans uitziet. Opvallend goede muziek ook en oprecht aardig personeel. Er werd direct gevraagd of we op tijd moesten zijn voor een film zodat ze er rekening mee konden houden. Top!

En als dan ook de rekening positief uitvalt dan zou ik zeggen:

We have a winner!

Snel weer eens een bioscoopje met een hapje vooraf doen.

De leukste zaken in het leven gebeuren zonder vooropgezet plan. Bij mij dan. Sterker nog ik heb familieleden wier geboorte behoorlijk ongepland was. Of deze personen kwalificeren als ‘leukste zaken in het leven’ mogen ze zelf uit maken. Vrijdag zijn mijn lief en ik bijna spontaan binnengestapt bij District V. We waren er op weg naar de Albert Cuyp wel vaker langs gelopen maar nog nooit naar binnen gestapt. Door de bomen en de ligging is het Van der Helstplein is sowieso een aantrekkelijke plekje dat mij onbewust doet denken aan Parijs. Het terras van District V draagt daar sterk aan bij.
Helaas was het vrijdagavond geen terrasweer. Er was een verkouden zonnetje te zien maar die deed alleen voor de show mee. We liepen dus direct door naar binnen. We waren duidelijk vroeg. Konden kiezen waar we plaats wilden nemen. Ik kies dan voor een plek bij het raam. Veel Amsterdammers verbazen zich er niet meer over maar ik ben verse import en mag graag kijken naar wat er allemaal op straat rondloopt. Bij District V heb ik geregeld het gevoel gehad dat ik meedeed in een Nederlandse romantische comedy. Over de ambience dus niets te klagen. Jan Kooijman had niet misstaan.
De ontvangst was allerhartelijks. Alsof we op visite bij vrienden waren. Binnen no time waren we voorzien van een smakelijke prosecco en de spijskaart. Dat alles ging ook nog vergezeld van een paar sneden heerlijk vers grof brood en een schoteltje olijfolie met balsamico. Het is misschien nog wat vroeg om met superlatieven aan te komen maar ze zijn wel van toepassing. Het brood was geweldig: knapperig, geurig kruidig en vol, de olie was rijk en de balsamico alleen zou al voldoende reden zijn om Italie binnen de euro te houden.
De kaart is gelukkig niet al te uitgebreid. Naast de pizza’s, 5 voorgerechten, hoofdgerechten en desserts. Ik vind dat prettig. Ik kan niet kiezen. Te veel opties en ik blokkeer. Nu kon ik redelijk snel tot een keus komen.
Het was zo gezellig dat de voorgerechten bijna te snel leken te komen. Ik had Insalata di Mare all’Italiana en mijn lief de Insalata con Anatre e Pecorino. Dat laatste gerecht de salade met eend en pecorino was dermate lekker dat ik niet eens heb mogen proeven. Maar eigenlijk was mijn zeevruchtensalade ook zo lekker dat ik er geen moment aan gedacht heb om het te vragen. Heerlijk! Meer dan rijk gevuld met vongole schelpjes, garnalen en inktvis. Vooral die inktvis was een openbaring. Vaak genoeg ben ik geconfronteerd met heerlijk ruikende en ogende onkauwbare rubber aquariumdecoraties . Niet hier. Verre van dat. De inktvis was zacht en mals en zo vers alsof deze nog rond de lunch had rondgedobberd in de Middellandse zee. Logistiek gezien niet waarschijnlijk maar ik durf het niet uit te sluiten.
Na zulke voorgerechten, zet je je onwillekeurig een beetje schrap voor lichte teleurstelling. Dat hoef je echt niet te doen. Wij kozen voor de Arrosto Toscano di Vitello al forno (Toscaans kalfsgebraad uit de oven) en de Rib Eye Al Ferri con cime di rapa (gegrilde Ribeye geserveerd met brocoletti). Deze keer had ik wel de tegenwoordigheid van geest om mijn lief om een hapje te vragen van haar kalf. Wederom geweldig. Bijna een nieuwe definitie gevend aan de term mals.
Even schoot het door mijn hoofd dat ik misschien de verkeerde keus had gemaakt. Heel even. Al 1 hapje was voldoende om dit teniet te doen. Deze rib eye was voor mij tot nu toe de beste ooit. Van zichzelf al een heel mooi stuk vlees, voortreffelijk bereid en, ik durf te zweren werkelijk de perfecte grilsmaak.. De begeleidende brocoletti leverde mooie tegentonen. Overigens de eerste keer dat deze groente mijn bord mocht opvrolijken maar het zal zeker niet de laatste keer zijn. De vreugde werd verder vergroot door de geurige rozemarijnaardappeltjes uit de oven en gegratineerde aubergines . Mensen wat een traktatie hoe krijg je het zo.
Uiteraard namen we een dessert. Waarom zou je je dat ontzeggen. Ook de chocolade flan en de Crême Brulée waren beiden schandelijk en schaamteloos lekker. Eigenlijk de reden dat ik even getwijfeld heb of ik deze ervaring wel naar buiten moest brengen. Sommige dingen hou je het liefst voor je zelf toch? Aangezien de zaak tijdens ons grote genieten aardig vol liep, denk ik dat ik daar al te laat mee ben. Trouwens grote kunstenaars verdienen een groot publiek. Niets weerhoudt mij dus om het in overdrachtelijke zin van de daken te schreeuwen. Bij deze dus:
Doe jezelf, je familie en je vrienden een plezier en ga eten bij district V!! Liefst vandaag nog.
Misschien wel voor alle zekerheid wel even reserveren. Ik ben al weer aan het spitten in mijn agenda om snel nog een keer langs te gaan. Wordt wel lastig om niet het zelfde te bestellen..
Chrzzzzzz

Voor de meeste mensen is de Fransche Slag een gevestigde naam op het gebied van steengrillen. Wat veel mensen niet weten is dat op de kaart echt een paar pareltjes staan. Ik noem maar de carpaccio of de vitello tonato. Wat nog minder mensen weten is dat hier mogelijk de beste spareribs van Noord Holland geserveerd worden. De bijgeleverde sausjes heb ik alleen gebruikt voor de frietjes.. Zonde wellicht maar het vlees is dermate smakelijk dat ondergetekende deze vriendelijk terzijde schuift. Wat deze spareribs zo uitzonderlijk maakt is de onovertroffen structuur. Wat een ongehoorde malsheid. Ik krijg nu al weer trek.

Nu een aantal malen te gast mogen wezen. Iedere keer weer een groot genoegen. De gastheer die deze term echt eer aandoet, weet met kleine dingen het een ieder welkom te maken. Diens uitleg kan zelfs de meest ervaren eter het water in de mond doen lopen. De keuken slaagt er toch volledig in om de bijna overspannen verwachtingen waar te maken. Alles is lekker. Het grootse toont zich in het kleine. De gebakken aardappels alleen al zijn een halfuur fietsen met straffe tegenwind waard.

Mooie producten, gedegen smaakcombinaties. Uitstekende huiswijn. Een aanrader voor een ieder die de goede keuken hoog heeft zitten.