Esperanza!

Ik zie dat de laatste recensie alweer een tijdje geleden is, dus maar weer even een opfrisser voor dit mooie restaurant.
Het was de eerste keer dat mijn man en ik er gingen tafelen en het was verrassend in positieve zin! Zeer vriendelijke ontvangst en direct zichtbaar de goede maatregelen ivm COVID. De service was met veel aandacht en hetgeen we besteld hadden, met net zoveel zorg bereid. De eerste keer bij een Aziatisch restaurant, dat er aan ons werd gevraagd of alles ‘goed op smaak’ was. Top!

Voor een doordeweeks en ongepland diner zeker genoten en ook voor herhaling vatbaar, dat sowieso!

Ik kan een heel verhaal gaan schrijven, maar dat is niet nodig.
In korte tijd zijn we twee keer geweest en dat alleen nog maar voor de smoothies en de rosbief sandwich. (Ik zou haast zeggen: beste broodje van Volendam!)
Romy’s kitchen is een supergezellig zaakje, met vriendelijke en bovendien zeer attente medewerkers. (Waar komt men je tegenwoordig nog achterna wanneer je je mobiel vergeet mee te nemen? Hier dus!)
Wij hebben de mazzel dat we vlakbij wonen, maar voor iedereen van buiten, die Volendam bezoekt: Ga hier zeker even heen!

Het was erg druk toen we iets kwamen eten. Ondanks dat was de service vlot en de sfeer gemoedelijk.
We kregen onze gerechten redelijk snel op tafel, die op 1 element na, erg lekker waren.
We hebben vaker bij de Koperen Vis gegeten, waardoor nu helaas opviel dat mijn burger íets te snel in elkaar was gezet.
Alles afzonderlijk was prima, maar als geheel zorgden de koude sla, tomaat en crème fraiche, dat de burger wat lauw was. Het broodje was niet even verwarmd, dus de plak cheddar was ook niet gesmolten. Kan gebeuren bij drukte en ik heb het nu maar als -decompositie van burger- gegeten. (Voor zover ik het opkreeg, want de porties zijn royaal en met de voorgerechten al verorberd, was het oog voor ons beide groter dan de maag.
Ondanks het kleine minpuntje van de burger, weer lekker getafeld.

Hieperdepiep hoera! Op mijn verjaardag naar Brabant, overnachten in de buurt en morgen naar het meest bekende pretpark van het land. Vanavond nog even gezellig en goed tafelen bij een goed aangeschreven Italiaan in de stad Oss.
Normaliter ben ik allesbehalve ‘gemeen’ in mijn recensies, maar wat mijn man en ik hebben ervaren sloeg werkelijk alles.
Toegegeven, de service was best vriendelijk en het restaurant oogde gezellig. (ja enkel dat deel, want op de toiletten rook het net zo muf als in de kelder van een huis ver onder N.A.P).
We bestelden;
-Brood met smeersels op aanbeveling van het huis.
Dit was vrij taai gebakken, maar redelijk qua combi.
- Parmaham en meloen.
Het vlees was gewoon taai en van een goedkopere kwaliteit. Denk aan de pakjes uit de supermarkt, gelijk formaat en vetloos.
Geen opmaak op het bord. Enkel een drizzle balsamico zoals dat tegenwoordig moet heten.
-Mossel en garnaaltjes in olijfolie met knoflook.
Er kwam een bord met een slordige schep zeevruchten, badend in een zompige hoop tomaat en komkommer.
Mijn man kon het niet opeten, omdat hij niet tegen komkommer kan. De smaak vond hij sowieso al inferieur in vergelijking met andere restaurants waar hij iets gelijkwaardigs had gegeten.
Geen grote fles plat water, enkel bruisend.
Wel kleine flesjes Spa blauw, dus gedwongen om dat dan maar te drinken.
Cola werd uit een fles ingeschonken en was wél bijna plat. Niet te zien welk merk, maar we gunnen in dit geval het voordeel van de twijfel.

De hoofdgerechten;
Spaghetti met mosselen en langoustine (is dat Marinara?) want dat kreeg ik namelijk ook uitgeserveerd en ik lust echt geen schelpenbeestjes of iets met sprietjes en kriebelpootjes uit het water.
Mijn gerecht heette MATRICIANA en was met spek en ui in kruidige saus.
Beide borden gingen terug, maar eerst werd bij de kassa gekeken of ik wel écht matriciana had besteld en de fout niet toch in de keuken was gemaakt.
Als ik het had gelust had ik het zelfs wel op willen eten, maar sorry, ik kon het niet.

Iets later kwam dan het goede pasta gerecht op tafel, samen met het bord voor manlief.
Ik kreeg het na twee happen al niet meer weg. Het was wel zo verschrikkelijk zout! Alsof ik er een extra schep zout als pesterij doorheen had gekregen voor het foute gerecht. Ik heb het dan ook laten staan.

Misschien heeft dit restaurant heerlijke pizza’s en hadden wij net de pech een afgekeurd schelpdier opgedist te krijgen, maar het was gewoon teveel wat niet naar behoren was en de meest slechte eet ervaring sinds lange tijden. Vandaar de slechte, maar nog steeds oprechte beoordeling.

Het was een van de warmste dagen in april, toen we na een dag op het water, aanschoven bij A Fusion, op het Marinapark in Volendam.
Met het geluk de laatste vrije tafel op het terras te mogen bezetten, kozen we een ruime selectie gerechtjes, die met perfecte timing werden uitgeserveerd.
Ik kan er een heel verhaal aan wijden, maar kort omvat was alles gewoon méér dan perfect!
Van kruiding tot garing, eindigend met de opmaak, kan ik niet anders zeggen dat we hebben genoten.
Het enige wat ons minder goed beviel, is de ligging van het restaurant.
Dit is zo ongeveer aan de zijkant van het Marinapark, waardoor het uitzicht een nogal ongezellig stuk van dit complex omvat. Tevens is er veel aanloop van (park)gasten, die al dan niet met kinderwagentjes of fietsen langs de tafels lopen, naar elders op het park, waardoor de sfeer wat rommelig is. Dit doet aan de beleving toch wat af in onze optiek.
Het personeel doet daarentegen hun best om het de gast naar de zin te maken.
Alle lof ook voor 1 van de serveersters, die ondanks met haar hoofd hard in botsing te komen met een terrasparasol, haar tranen de baas bleef en eerst de tafel in orde bracht, alvorens zich even terug te trekken.

Eind mei weer eventjes in de geboortestad van mijn man geweest.
Uiteraard mag een bezoek aan Doornbos dan niet ontbreken.
Deze zaak verdient alle lof die ze toekomt.
Zelfs na 4 jaar niet te zijn geweest, word je direct herkend en neemt men alle tijd voor een praatje. Dit is geen koetjes en kalfjes praat, maar oprechte interesse.
We waarderen dit enorm.
Omdat Noord-Holland ze vrijwel nergens op de kaart heeft eten we bij Doornbos standaard dé specialiteit van Groningen; eierbal met mayonaise.
We hebben ze in die regio nog nergens lekkerder geproefd!
De verse jus d’orange werd geserveerd met een rietje. ‘Beter voor de tanden’ wow!

We hopen snel weer een keer in de buurt te zijn.

Onlangs weer een keer bij Blue Lotus gegeten, maar het was die avond een vrij rommelige sfeer.
Er waren meerdere grote gezelschappen aan het tafelen, waardoor wachttijden voor bepaalde keuzes uit het menu enorm opliepen en veel later dan verwacht nog werden uitgeserveerd.
Zo moesten we op het laatste moment nog flink dooreten.
Het verse fruit, wat ik als dessert had gekozen, bestond uit 3 plakjes banaan, nog geen kwart appel en 2 kleine druiven. Heel erg karig dus.
Het mango en aardbeien ijs zou op zijn, zo werd ons verteld.
Teleurgesteld hebben we toen maar afgerekend, maar tot onze verontwaardiging werd er nog tijdens het pinnen een groot dienblad vol bakjes aarbeien ijs uitgeserveerd.
Erg vreemd, omdat er ruim een half uur tussen bestellen en afrekenen was verstreken.
Voor ons voorlopig de laatste keer dat we hier waren.

Met mijn surrogaatzus reisde ik af naar Alphen a/d Rijn, voor een overnachting en bezoek aan het welbekende Avifauna.
Gezien het feit dat wij een vriendinnengroep hebben, genaamd : Alley Cats, vonden we het logischerwijs een must-do, te gaan tafelen bij ‘De gelaarsde kat.’

Omdat het nog vrij warm was, kozen we ervoor om buiten op het terras te eten. Achteraf een goede zet, want het restaurant zat goed vol, met naar het oogde, tevreden gasten.
Om te beginnen kwam er een ikskoud, blond huisbier op tafel. (Zie foto) Dit viel bij ons beide goed in de smaak.
We hielden het hierna voor de service eenvoudig, door identieke gerechten te kiezen.
Vooraf het Kattendipje met warme broodjes en een uiensoep. Dit was de soep van de dag. Goed van smaak en dampend heet uitgeserveerd. In de kom soep een fijne crouton met pittige kaas.
Vervolgens een mixed grill van de €10 kaart, bestaande uit kipdijfilet en varkenshaas. Bijlage van flinterdunne plakjes komkommer en wat wortel, plus naar wens onbeperkt frites. Wij kozen er nog een pepersaus bij voor het vlees, wat overigens prima was van zowel bereiding als smaak.
Door de hoeveelheid hadden we nog ruimte voor een dessert en ook de 2 ijskoffie’s die we als afsluiter op tafel kregen, waren met aandacht bereid en van ‘betere’ kwaliteit om het maar even zo te noemen.

Het restaurant zelf is gezellig ingericht, al is het geheel wel wat aan de krappe kant om te manoeuvreren van entree naar trap richting de etage, voor een toiletbezoek.

Helaas wel een klein minpuntje voor (naar ik aanneem) de beroemde en beruchte eigenaar. “Van elkaar genieten”, vatten we voor dit keer maar op als zijnde -ons ‘zussen’ uitje naar Alphen. Het kwam op ons over als een beoordeling op ons uiterlijk.
“Lieverd, je bent gelukkig niet de eerste die ons onterecht voor een lesbisch stel aanziet!” Haha
Wij hebben in elk geval prima getafeld, voor een leuke prijs en gingen voldaan naar ons hotel.

We komen graag nog een keer eten bij de kat, maar wij zijn niet voor de poes.
;)

Veel mensen weten deze toko te vinden, zo ook wij. Inmiddels hebben we er alweer drie keer gesmuld van (h)eerlijke, authentieke gerechten. Boemboe Bali wordt gerund door enthousiaste, maar vooral lieve mensen, die naast de liefde voor hun culinaire erfgoed, ook het welzijn van mens en aarde hoog in het vaandel hebben staan.
Zo wordt er weliswaar gekookt met (naar keuze) veel pit, maar zonder kunstmatige toevoegingen.
Liefhebbers van de Indonesische keuken, kunnen ruimschoots kiezen uit dagverse snqcks en gerechten, die als maaltijd thuis kan worden genuttigd, of ter plaatse in het piepkleine, maar knusse eetgedeelte.
Er is in de koeling een ruime keus aan ‘blusmiddelen’, waarvan een flink deel biologisch of de gezondere keus.
De toko zelf is vrij klein, maar biedt een breed assortiment. Zoals ik al vermeldde, is er ook veel aandacht voor eerlijke, gezonde producten en deze zijn ook ruimschoots te vinden.
Als er vragen zijn over specifieke gerechten of producten, dan neemt men ruimschoots de tijd om deze toe te lichten, of -in ons geval- volgt een tip om iets op simpele wijze nóg lekkerder te doen smaken.
Er is sowieso sprake van fijne interactie met de gasten / klanten, waardoor je graag terugkomt bij dit kleine, maar ontzettend fijne zaakje in Monnickendam.

De jonge, zéér ambitieuze chef, Martin Kooijker en zijn frisse, gemotiveerde team, zetten in ‘De Molenaar’ een beleving neer, waar je als gast nog lang over napraat.

Beginnend bij de lokatie; de prachtige molen ‘De Hunsingo’ in het pittoreske Onderdendam. Het gehele decor straalt rust en gemoedelijkheid uit, waardoor een gevoel ontstaat, even weg te zijn uit de drukte van alledag. Onthaast en vol verwachting, volgt een allerhartelijkst welkom door de gastvrouw.

Het intieme, smaakvol ingerichte restaurant, straalt bescheiden luxe uit. Hier geen klatergoud of hautain gedrag.
De sfeer is ontspannen, haast huiselijk. Men voelt zich dan ook oprecht welkom.

Chef Martin neemt alle tijd voor een persoonlijke kennismaking met zijn gasten en zijn uitleg over het -in overleg- gepresenteerde ‘verrassingsmenu’, getuigt van liefde voor het vak.
Ingrediënten en producten, worden zo veel mogelijk vanuit de regio ingekocht en zijn allen van topkwaliteit.

Gedurende de avond volgt een culinaire belevenis, die alle zintuigen prikkelt en de smaakpapillen op scherp weet te zetten.
Chef Martin creëert met zijn brigade, in 8 gangen, kleurrijke, verrassende en met oog voor detail samengestelde kunstwerkjes op tafel.

Bijpassende wijnen completeren de diversiteit aan smaaksensaties en ook hierbij, volgt vakkundige uitleg over de totstandkoming van desbetreffende keuze.

Nu vraagt u zich waarschijnlijk af, waarom ik niet nader heb beschreven, wát er desbetreffende avond van mijn bezoek op tafel werd gepresenteerd.
Het zou simpelweg niet fair zijn, daar zonder menu wordt gewerkt.

Ik heb bovenstaande recensie qua stijl, misschien ook iets te strak geschreven.
Qua tafeletiquette gaat dat in mijn optiek dan ook samen in een dergelijke setting.
Niet zozeer vanuit ‘omdat het zo hoort’, maar uit respect voor de herinnering aan een -in alle facetten- heerlijke avond en een topteam, dat alle lof verdient voor wat zij neerzetten in De Molenaar

(Ik kon me overigens inhouden, maar moest mezelf bedwingen de borden niet alsnog schoon te likken) ;)

Wij zijn nog aan het tafelen en genieten van de Thaipas. Een leuk concept om toch een beetje van alles uit de Thaise keuken te genieten.
Reeds vaker hier gegeten en nog nooit teleurgesteld.
Zeer vriendelijke en attente service!

Ik ga niet uitweiden over wat nu het allerleukst en lekkerst was bij de Koperen Vis, want ik kan enkel zeggen dat alles gewoon perfect was!
Het is dat we niet dagelijks even aan kunnen schuiven met zoveel heerlijks op de kaart.

Een verborgen pareltje achter de dijk in Volendam. Alleen de kenners weten wat voor topkwaliteit verborgen gaat achter het ietwat sjofele ex/interieur van Golden Gong.
Alle lof voor dit ieniemienie afhaalrestaurant!

Ik ga mijn waardering voor Emma’s keukentje bijstellen in positieve zin.
Inmiddels al aardig wat bestellingen hier gedaan en zowel mijn partner als ikzelf, zijn absoluut fan van ‘team Emma’ en het overheerlijke authentiek Surinaams -en op andere keukens geïnspireerd eten. Vooral de specialiteit van het huis; BBQ kip moet je eens geproefd hebben. Je kan niet meer zonder! (Mijn partner eet het nu 2× per week, hoezo verslavend lekker?!)
toegegeven, het duurt eventjes voor je kunt genieten van je maal, thuis of in de zaak zelf, maar het getuigt van vers en met liefde bereid en is het wachten dubbel en dwars waard. Als het zou kunnen, aten wij er elke dag, maakt niet uit wat je er bestelt.
In een woord: SWIETIE!

Schandalig!! Zo'n goede snackbar en nog geen mens die even de moeite heeft genomen om middels dit medium de lof te betuigen die de uitbaters toekomt.
Ruim een week geleden was ik met mijn moeder in deze contreien aanbeland. Nu ben ik afkomstig uit deze regio, dus na een bezoekje aan het parfumflesjesmuseum wat haar deuren definitief zou sluiten en een aantal boodschapjes bij de nieuwe locatie van een welbekende supermarkt, verviel mijn moeder in een anekdote over wijlen mijn vader.
Ik zal het kort houden, een man met een hart van goud, helaas geteisterd door pleinvrees en hierdoor al jaren geen restaurant meer bezocht.
Maar Het witte Huis dat was toch iets heel bijzonders.
Van de weinige zaken waar hij in de voor de deur geparkeerde auto een patatje kon nuttigen, was het enkel door toedoen van mijn moeder dat hij hier niet dagelijks heen reed.
Zodoende sloeg ik de huisvlijt van het reeds voorbereide avondmaal bij moeders af en togen we heen, om op deze toch wel beladen dag (de uitvaart vorig jaar) geheel in stijl, te herdenken om hoe en wie hij was. En het moest gewoon zo zijn. In alle eenvoud, maar met een werkelijk heerlijk bakje verse patat, waar mijn vader, als connaisseur du pommes frites heel hoog over opgaf! Met recht! Ik heb zelden zulke fijne, verse frietjes gehad en de 'Coby burger', om mijn herdenkingsmaal compleet te maken deed er niet voor onder.
Ik kreeg van mijn moeder te horen dat er steevast een rij mensen staat om te bestellen en dat geloofde ik direct. Attente, hardwerkende mensen met een brandschone zaak en goede producten. Dat ze al jaren bestaan is dan ook niet zo vreemd. Bovendien zagen we bij aankomst een hartverwarmend briefje op de asbak geplakt. Dat doe je enkel wanneer je het hart op de juiste plek hebt.
Mijn complimenten!

Mijn hartsvriendin had een etentje van me tegoed, nog voor haar verjaardag.
Aangezien ze een groot liefhebster is van Italië en uit ervaring ook bekend is met alle culinaire rijkdom die dit land te bieden heeft, koos ik ervoor te reserveren bij Raffaele Uva en zijn team, die met Saporetti een verrijking zijn voor de stad Purmerend.
Dankzij het heerlijke avondzonnetje konden we buiten op het terras tafelen. Beginnend met een frisse witte Lambrusco en een toast op de gezondheid, vingen we aan met het bestuderen van de kaart.
Pluspunt: een rijtje tafels, voorzien van asbak, iets verder geplaatst dan het grote terras, waardoor wijzelf alsmede andere rokers niemand hoefden te hinderen tijdens een sigaretje tussendoor. De service hield niet op bij het terras, want de drankjes kwamen met gelijke vaart en vriendelijkheid bij ons op tafel te staan.
Uit twijfel of we alles wel op konden, mede door het warme weer, sloegen we een voorgerecht over, wat we hebben vervangen door een bord Italiaanse borrelhapjes. Er kwam een flink bord voor ons te staan, waarop een selectie prijkte van halfharde, zachte en blauwschimmelkaas. Daarbij een tweetal salamisoorten, een bakje heerlijke olijfjes en wat fijngesneden zongedroogde tomaat. In plaats van brood, staken er 2 krokante deegvellen in het midden op het bord, wat de presentatie van het geheel zeer verfraaide. De smaak van de diverse hapjes was allesomvattend perfect! Mijn ervaring met dergelijke borden, is er namelijk een die regelmatig neerkwam op minimaal 1 onderdeel wat tegen bederf aanzat. Ik hoef de lezer verder niet toe te lichten hoe dat af kan doen aan de verwachtingen. Hier was het er een van tevredenheid en niet zeer gemanierd, maar des te sprekender voor de smaak, al "hmmm" en "jammm" voortbrengend genieten. Na het bord lekkernijen werd vervolgens uitgeserveerd wat ons hoofdgerecht omvatte. Twee pizza's. Het komt misschien nogal banaal over, pizza bij de eerste kennismaking met de culinaire kunsten van een der telgen uit de welbekende Uva familie, maar het was een pizza waar menig andere pizzaiolo van schaamte zou buigen. Van alle pizza's die ik in mijn leven heb mogen eten (en dat zijn er mede dankzij mijn eigen horeca ervaring nogal wat) , was dit toch wel de meest smaakvolle en simpelweg beste die ik ooit heb geproefd. De Calabrisella, heeft naast de standaard tomaat, mozzarella (ook dat wordt elders vaak afgedaan met goedkope kaas vol zetmeel) salami en rode ui, als kenmerkende topping N'duja. Ik zal het niet nader beschrijven, maar het is een smeerbaar mengsel van varkensvlees, verrijkt met rode peper, waardoor het licht pikante, dieprode goedje, een absolute smaakmaker is, voor in dit geval de pizza. In 1 woord: Subliem!
Mijn tafelgenote koos voor de pizza met carpaccio en deze had naast de welbekende, flinterdunne plakjes ossenhaas, een toevoeging van een smeuïge teuffelmayonnaise en een (ik blijf een vrouw) schattig kwartel-spiegelei. Zoals we al vreesden, was de pizza toch iets te groot om de gereserveerde plek voor het dessert vrij te houden, dus hebben we het restant in laten pakken voor een later tijdstip. Eten verspillen is in onze optiek zonde, zeker als het gaat om zoiets heerlijks en kwalitatief niet makkelijk te evenaren.
Dat we deze beslissing namen om onze drang naar zoet te stillen, was er een die dubbel en dwars werd beloond. Na allebei een espresso te hebben genuttigd, vergezeld van een smaakvolle Grappa uit Aosta (we hebben er een corretto van gemaakt en het overige weggenipt) kregen we nogmaals een tweetal heerlijkheden voorgeschoteld. Mijn oog was gevallen op de semifreddo van nootjes, met caramel en gedroogde sinaasappel. Het laatstgenoemde, ongelooflijk dat een krokant, haast doorzichtig stukje van dit fruit, zo een volle smaak bevatte! Uiteraard kan ik van de overige onderdelen van mijn dessert zeggen dat het veel te weinig was, maar enkel daar ik niet meer kon stoppen met eten. Heerlijk! De scroppino van mijn vriendin werd a la minute voor haar aan tafel luchtig geklopt en in het glas gegoten, dus ook zonder inlevingsvermogen moge duidelijk zijn dat dit op en top genieten was van het welbekende friszure, luchtige goedje.
Ter afsluiting hadden we bedacht een meloncello te kunnen proeven, als kennismaking met een -nog niet eerder genuttigde likeur. De teleurstelling dat dit niet op voorraad bleek te zijn, vanwege inkooptechnische redenen, werd echter goedgemaakt met een heerlijke limoncello. De smaak welbekend, gepresenteerd in de fles, met inventief 'koelelement', zijnde een blokje ijs met schijven citroen. Heel fraai om te zien.
Inmiddels ver na tienen, het terras nog dun bevolkt, dus een asbak werd nu op tafel geplaatst. Een klein gebaar, maar iets waar de roker waardering voor kan opbrengen. We sloten af met een door chef Raffaele geschonken limoncello, onze complimenten voor een smaakvolle avond en de belofte snel weer terug te komen.

Zoals onlangs aan onszelf beloofd weer een bezoek gebracht aan deze all time favoriet en het was weer zoals verwacht; Voortreffelijk!

Iets na achten een mooie tafel gekregen in het voorste gedeelte van het -best drukke- restaurant.
We begonnen met de nachos, salsa & chimichurry van het huis, om hierna een tweetal voorgerechten te verorberen. Een ander woord kan ik niet vinden, want hetgeen op tafel kwam, was weer veel te snel op.
Zelf had ik een salade van gerookte biefstuk, welke was opgemaakt op een bord, met links een aantal rozetten van botermals vlees, wat een heerlijke subtiele rooksmaak had. Rechts op het bord een mooie hoeveelheid verse spinazie, aangevuld met rode ui, zongedroogde tomaatjes en een paar stukjes uitgebakken spek. De dressing, olie, simpel maar smaakvol.
Mijn partner koos voor de pittige knoflookgamba's uit de oven, welke in nog borrelend hete saus/ marinade werden opgediend. Daarbij enkele plakjes getoast stokbrood.

De hoofdrol was weer weggelegd voor de perfect bereide Argentijnse ossenhaas 'Lomo', respectievelijk 1,5 en 3 ons, met enkel wa gekruide rijst als bijlage en het restant van de chimichurry als extra smaakmaker. Zelf had ik ditmaal een glas Argentijnse witte wijn bijbesteld, waarvan de gehele naam me is ontschoten, maar Michel ... nog iets, kan ik aanraden aan ieder die eigenlijk geen wijn durft te bestellen uit angst een chateau migraine te moeten opdrinken. Deze wijn is heerlijk zoet en vol en dus gevaarlijk lekker.

De afsluiter kwam in de vorm van parfait liquor 43, op een bedje van bosvruchtencoulis met een toefje slagroom en een chocoladerolletje. Het at wat lastig weg, die coulis, maar dat kwam meer door mijn dessertverslaving dan dat het reeds op het bord was opgemaakt en teruggekoeld met de parfait. Heerlijk van smaak en niet overdreven zoet zoals je zou verwachten bij de toevoeging van deze likeur.
Erbij nam ik de huiskoffie met dezelfde likeur en mijn partner hield het bij een dubbele espresso. Duurzame koffie wordt hier overigens geschonken en dat vind ik persoonlijk een zeer goed initiatief.

Tot slot weer een dikke opsteker voor de gastvrouw en het team van Gachita, voor een geslaagd diner en het gevoel als gast écht welkom te zijn, zonder allerlei opgeprikte poeha in de service.

Na een smakeloze teleurstelling bij een van de overige döner/grill zaken in Purmerend, heb ik afgelopen week een bestelling geplaatst bij dit zaakje en ben er ruimschoots tevreden over.
Op de wat lange bezorgtijd na is mijn oordeel over hetgeen ik voor mijn partner en mezelf besteld heb als volgt;

Een shoarma schotel met patat voor mijn partner. a.k.a hater van al wat groente of sla is. Dit apart aangegeven middels een grappige voetnoot.

Broodje kwartet (vier doormidden gesneden dönerbroodjes met vleesvulling naar keus uit 4 soorten) voor mezelf.

Daarbij nog een stokbroodje met kruidenboter en een paar blikjes fris en extra sausjes meebesteld ivm het minimum bestelbedrag voor bezorging.

Een krap half uur nadat ik de bestelling had geplaatst ging de telefoon en een vriendelijke, opgewekte meneer vroeg me ter verificatie hoe het nu precies zat met eventuele toevoeging van groenvoer op de shoarmaschotel. Na uitleg dat het ter voorkoming van een gillende echtgenoot een absolute No go was en dit met een vergelijkbaar humorvol antwoord zou worden geregeld, moest de meneer me helaas nog de mededeling doen dat er geen köfte meer was, die als 1 vulling voor mijn 4 partybroodjes was gekozen.
Ik heb toen de keus voor een alternatief door de meneer laten invullen en zo rond 20 minuten na het gesprek zou de bestelling uit gaan ter bezorging.
Hier dus het stukje lange wachttijd. (18:24/19:55 vanaf bestelllen tot ontvangst) Dit was enkel een beetje vervelend omdat mijn partner nog weg moest, maar het had erger gekund.

Eenmaal bezorgd was het warme en koude etenswaar apart verpakt. Dat was al een pluspunt an sich.
De patat zat ook apart verpakt in een zakje ipv bij het vlees, dus nog krokant en warm, wat ook bijzonder gunstig scoort in vergelijking met de keren dat bij dergelijke gerechten lauwe, slappe en met vleeshallen doordrenkte patat uit de verpakking tevoorschijn kwam.
Het stokbroodje zat in alu folie gerold en zo te zien was dit huisgemaakt. Het brood was sowieso lekker knapperig en vers, maar enkel wat karig gevuld.
De hoeveelheid shoarmavlees was prima, maar had eerlijk gezegd wél iets meer aandacht mogen hebben. Het was een beetje flauw van smaak en oogde wat grauw. Desondanks geen tegenvaller.
In mijn broodjes zat eveneens een deel shoarma. De overige 3 helften waren gevuld met kipdöner en barbecue kipstukjes.
Het dönervlees, sappig, smakelijk en geen vieze giebelstukjes in kunnen ontdekken. Voor een acuut walger bij evt ontwaren van iets dergelijks natuurlijk een enorm pluspunt.
De barbecue kip, dat was werkelijk de absolute topper van dit maal. Mijn complimenten aan de chef, want het was nagenoeg per-fect! Een echte barbecue smaak en supermals en sappig kippenvlees. Het vierde broodje waarvan ik de keus vrij had gelaten bleek eveneens hiermee te zijn gevuld, dus ik was aangenaam verrast en heb naderhand verzadigd en voldaan de tafel afgeruimd.

Een krappe week geleden een bliksembezoek gebracht aan een van mijn favoriete restaurants in de regio. Normaliter is de zit hier minimaal 1,5 uur, maar ditmaal liep de avond zó raar, dat we enkel een hoofdgerecht hebben genuttigd en weer zijn vertrokken. Deels kwam dit doordat we een beetje te laat waren (wel netjes telefonisch gemeld overigens) en deels was de ons toegewezen tafel naast een tweetal gasten, die overduidelijk een beetje aangeschoten waren en waar de mannelijke gast het leuk vond om een paar 'grappige' opmerkingen te geven aan het adres van mijn partner (zodoende ook voor nu een lagere waardering voor de sfeer, maar dit was dus een incidenteel iets). We wilden het personeel van Gachita hier niet mee lastig vallen, want desbetreffende gasten waren ook weer niet zó lastig dat het de sfeer verziekte, dus i.p.v. een andere tafel te vragen, hebben we dus enkel een zoals altijd subliem stukje Angus ossenhaas genuttigd, met bijlage van gekruide rijst, mais en kidneybonen. Over het laatste wil ik overigens wel opmerken dat ik deze verandering op de kaart betreur. De gast kan al kiezen voor een losse maïskolf en kidneybonen (hoewel ze goed bereid waren) zijn voor de meeste mensen een No Go i.v.m. niet bepaald prettige dampen uit de lagere regionen naderhand. Wat mij betreft had de gekruide rijst in alle eenvoud mogen blijven zoals het was.
Hopelijk een volgend bezoek met hindernisvrij verloop en wederom tienen voor het geheel.